Liczba mieszkańców: 119
Atrakcją Głowaczewa jest rzeka, bliskość jeziora i morza. W południowym sąsiedztwie wsi przepust wodny kieruje wody Dębosznicy do Błotnicy.
Bieg Dębosznicy ulega tu zmianie o 90 stopni i kilometr dalej rzeka płynie wzdłuż zboczy aż do ujścia. Na tym odcinku rzeka szeroka na ok. 6 m jest tak płytka, że widać jej piaszczyste dno i pływające ryby. We wsi, przy jednej ze stodół znajduje się gniazdo bocianie.
Wieś ma bezpośrednie połączenie kolejowe. Dworzec kolejowy został zbudowany w drugiej połowie XIX w. Kiedyś zatrzymywały się tu pociągi z Berlina do Kołobrzegu, dziś ze Szczecina do Kołobrzegu.
Pochodzenie nazwy
W 1324 r. w księgach Stralsundu pojawiła się nazwa Hermannus Papenhagen, w 1555 r. Popenhagen, w 1761 r. Papenhagen. W dialekcie środkowo-niemieckim pape oznacza księdza, hagen – gaj, porębę, przysiółek. Osada powstała w średniowieczu jako dobra klasztoru w Białobokach. Po 1945 r. przez kilka lat funkcjonowały na przemian nazwy Papowo i Popowo, a także prawdopodobnie pomyłkowa – Sofijanka. Na początku lat 50. komisja ustalająca nazwy nadała nazwę Głowaczewo, nawiązującą do osady słowiańskiej o nazwie Glowazo, wymienianej w źródłach w 1269 r., prawdopodobnie w tym właśnie miejscu założono Papenhagen. Pochodzi ona od słowa głowa w znaczeniu – źródło.
CIEKAWOSTKI
43 dęby szypułkowe uznane za pomniki przyrody na dawnym cmentarzu ewangelickim.
Stawy rybne, w tym duży o powierzchni 30 ha i oczka wodne.
Cmentarz wojenny ewangelicki z lat 1914–1918 r. z głazami epitafijnymi z lat 1915–1918 oraz pomnik poświęcony mieszkańcom poległym w I wojnie światowej.
